• Anasayfa

Kariwa Nükleer Santrali, Japonya‘nın Niigata Eyaleti’nde, Japonya Denizi kıyısında, Kashiwazaki-Kariwa kentinde yer almaktadır. Santral, Tokyo Elektrik Şirketi (TEPCO) tarafından işletilmektedir.

Kariwa Nükleer Santrali Nasıl Bir Santraldir?

Kashiwazaki-Kariwa Nükleer Santrali’nin inşaatı 1978 yılında başladı. Toplamda yedi nükleer reaktörden oluşan bir kompleks olarak tasarlandı. Japonya, 1985 yılında Kashiwazaki-Kariwa Nükleer Enerji Santrali’nin ilk reaktörünü devreye aldı. Bu, kompleksin üretim kapasitesinin ilk adımıydı. Tam kapasiteye ulaşmak için, tüm reaktörlerin devreye alınması gerekiyordu. 1996 yılında son reaktör de faaliyete geçti ve Kashiwazaki-Kariwa Nükleer Santrali, dünyanın en büyük nükleer santrallerinden biri haline geldi.

Reaktör Türü

Japonya’nın Niigata prefektörlüğünde bulunan Kariwa Nükleer Santrali, ülkenin en büyük nükleer enerji tesislerinden biridir ve tamamı Boiling Water Reactor (BWR) reaktörleri ile donatılmıştır.

Boiling Water Reactor (BWR), nükleer reaktörlerin en yaygın kullanılan türlerinden biridir. Temel çalışma prensibi, nükleer fisyon reaksiyonları sonucu ortaya çıkan ısı enerjisinin suyun buharlaşmasını sağlayarak türbinleri döndürmesidir. Bu dönüş hareketi, elektrik jeneratörlerini çalıştırarak elektrik enerjisi üretir. BWR reaktörlerinde, nükleer yakıt çubuklarındaki fisyon reaksiyonları sonucunda açığa çıkan ısı, suyu doğrudan buharlaştırır. Oluşan buhar, türbinleri döndürür ve elektrik üretimini sağlar. Bu yöntem, basit bir tasarıma sahip olmasını sağlar ve nispeten daha az parça içerir.

Kariwa Nükleer Santrali Nasıl Bir Santraldir?

Kariwa Nükleer Santrali, Japonya’nın enerji ihtiyacını karşılamak amacıyla tercih edilen bir BWR reaktörleri kompleksine sahiptir. Toplamda yedi reaktörü bulunan santral, her biri 1100 megawatt (MW) güce sahip altı adet 1100 MW ve bir adet 1356 MW BWR reaktörlerinden oluşmaktadır.

Bu reaktörler, Japonya’nın elektrik enerjisi ihtiyacına önemli bir katkı sağlar ve çevre dostu enerji kaynaklarından biri olarak kabul edilir. Kariwa Nükleer Santrali, BWR reaktörleri sayesinde karbondioksit salımının azaltılmasına yardımcı olurken, nükleer enerjinin sürdürülebilirlik açısından önemli bir rol oynadığı düşünülmektedir.

Kariwa Nükleer Santrali’ndeki BWR reaktörleri, güvenlik açısından titizlikle tasarlanmıştır ve sürekli olarak izlenir. BWR reaktörlerinin bazı güvenlik özellikleri şunlardır:

Soğutma Sistemleri: BWR reaktörlerindeki soğutma sistemleri, reaktörün kontrol altında tutulmasını ve güvenli bir şekilde işletilmesini sağlamak için kritik öneme sahiptir. Reaktörün soğutma sistemi, ısıyı düzenler ve reaktörün istenmeyen aşırı ısınmasını önler.

Fazladan Emniyet Özellikleri: BWR reaktörlerinde, güç kesintileri veya diğer olağandışı durumlar karşısında reaktörü güvenli bir şekilde durdurmayı sağlayacak fazladan emniyet önlemleri bulunur.

Radyasyon Kontrolü: Nükleer santrallerde radyasyonun kontrol altında tutulması önemlidir. BWR reaktörlerinde, çalışanlar için güvenli çalışma koşulları sağlamak amacıyla sıkı radyasyon kontrolleri uygulanır.

Reaktörlerin Güç Değerleri

Reaktör 1: 1100 megawatt (MW)
Reaktör 2: 1100 megawatt (MW)
Reaktör 3: 1100 megawatt (MW)
Reaktör 4: 1100 megawatt (MW)
Reaktör 5: 1100 megawatt (MW)
Reaktör 6: 1100 megawatt (MW)
Reaktör 7: 1356 megawatt (MW)

Teknik Özellikleri

Kariwa Nükleer Santrali, üç adet bozunur metal soğutmalı hızlı nükleer reaktörü (sodyum soğutmalı reaktörler) içerir. Bu tip reaktörler, yüksek sıcaklık ve basınç altında çalışarak çekirdekteki nükleer reaksiyonlardan kaynaklanan ısıyı elektrik enerjisine dönüştürür. Bu özelliği, yüksek verimlilik ve düşük karbon salınımı ile sonuçlanır.

Soğutma Sistemi

Kariwa Nükleer Santrali de bu tür bir su tabanlı soğutma sistemini kullanmaktadır. Santral, deniz suyunu soğutma amacıyla kullanır. Japon Denizi, santralin hemen yanında bulunduğundan, deniz suyu reaktörlerin soğutma ihtiyacını karşılamak için kullanılır.

Kariwa Nükleer Santrali’nin soğutma sistemi, Japon Denizi’nden büyük miktarlarda su alır ve soğutma işlemi sırasında deniz suyu sıcaklığında bir artışa neden olabilir. Bu artış, çevresel etkileri izlemek ve deniz ekosistemini korumak için sürekli olarak izlenir. Santral, soğutma suyunun geri dönüşü sırasında su sıcaklığının deniz suyu akıntıları ile karışmasını sağlayacak tasarımlara sahiptir. Ayrıca, çevresel düzenlemelere uygun olarak su sıcaklığına dair belirli sınırlamalar ve izleme prosedürleri uygulanır.

Depremler

Kariwa Nükleer Santrali, Japonya’nın sık sık depremlerin ve tsunamilerin yaşandığı aktif bir deprem kuşağında yer almaktadır. Bu nedenle, tesis, sismik ve tsunamik riskleri göz önünde bulundurularak tasarlanmıştır. Santralde, deprem ve diğer doğal afetlere karşı dayanıklılığı artıran güvenlik önlemleri mevcuttur. Ayrıca, tesis etrafında sürekli çevresel izleme yapılmaktadır. Çevresel izleme, radyasyon seviyelerinin kontrol edilmesi ve çevresel etkilerin belirlenmesi amacıyla düzenli olarak gerçekleştirilir. Nükleer enerji santrallerinin güvenliği ve çevreye olan etkileri Japonya’da büyük bir endişe kaynağıdır ve bu nedenle Kariwa Nükleer Santrali’nin güvenliği sürekli olarak denetlenir.

Chuetsu Depremleri, 2007 yılında Japonya’nın Niigata prefektörlüğünde meydana gelen bir dizi şiddetli deprem ve artçı sarsıntılardan oluşmuştur. En büyüğü 16 Temmuz 2007 tarihinde gerçekleşen ana deprem, 6,8 büyüklüğünde olup, Kariwa Nükleer Santrali’nin bulunduğu bölgede ciddi hasara neden oldu. Depremler, Kariwa Santrali’nin ve diğer enerji tesislerinin güvenliğini ciddi şekilde sorgulamaya yol açtı.

Chuetsu Depremleri, Kariwa Nükleer Santrali’ni de etkilemiş ve reaktörlerin güvenliği üzerinde kaygılara neden olmuştur. Depremler sonucunda santralde yapılan incelemelerde bazı hasarlar tespit edildi. Tesisin yapısal bütünlüğü ve reaktörlerin dayanıklılığı, deprem sırasında gösterdikleri performansla tartışma konusu oldu. Reaktörlerin soğutma sistemlerinde küçük çaplı sızıntılar ve bazı borularda çatlaklar tespit edildi. Ayrıca, ana deprem sırasında Kariwa Nükleer Santrali’nde birçok yerde elektrik kesintileri yaşandı. Bu durum, reaktörlerin soğutma sistemlerinin kesintiye uğramasına ve dolayısıyla nükleer güvenlik riskinin artmasına neden oldu.