• Anasayfa

Bir hamileliğin gerçekleşmesinde, maternal organizmanın embriyonun yerleşme sürecine izin vermesini sağlayan ve dolayısıyla yardımcı olan immünolojik ve anatomik faktörler vardır. Ancak bu şekilde vücut hamilelik için gereken değişikliklere uyum sağlayabilir. Bu yazıda bu iki faktörün tekrarlayan düşüklerdeki rolü üzerine bilgiler bulunmaktadır.

İmmünolojik Faktörler

Hamilelik sırasında, maternal immün sistem bir ikilemle karşı karşıyadır. Yarı allojenik fetüsü kabul ederken anneyi enfeksiyona karşı korumalıdır. Lökositler endometriyumun önemli bileşenleridir ve embriyonik implantasyonun beklendiği sekretuar fazın ortasında konsantrasyonları artar ve erken gebelikte artmaya devam eder. Progesteron, embriyonik implantasyon ve gelişim için uygun bir ortam yaratarak bu dengede anahtar bir rol oynar. Maternal endometrial immünolojideki bu değişiklik, erken gebelik implantasyonu ve başarısı için gerekli hale gelir.

Bu aşamadaki değişiklikler implantasyon başarısızlığına, düşük ve preeklampsi gibi diğer olumsuz obstetrik sonuçlara yol açabilir. Tekrarlayan düşüklerde rol oynayan immünolajik faktörler şu şekildedir;

Doğal katil (NK) hücre

Uterin doğal öldürücü (uNK) hücreleri, maternal endometriyumda en sık bulunan lökositlerdir. CD56dim ve CD16 + ‘nın en büyük popülasyon olduğu periferik kandan farklı olarak iki fenotip – CD56bright ve CD16dim gözlenir. Adet döngüsü sırasında kendi konsantrasyonlarında bir değişkenlik vardır. Gebeliğin erken döneminde devam eden luteinize edici hormonun (LH) zirvesinden 6 ila 7 gün sonra endometriyumda NK hücrelerinde önemli bir artış vardır. Bu artış, bu hücrelerin embriyonik implantasyonda önemli bir rol oynadığını düşündürmektedir, ancak tam işlevi hala bilinmemektedir.

Katil immünoglobulin benzeri reseptörler (KIR)

Tekrarlayan Düşüklerde İmmünolojik ve Anatomik Faktörler

Plasental oluşum, katil immünoglobulin benzeri reseptörler (KIR) ile embriyo trofoblastik hücreler (HLA-C) üzerindeki yüzey insan lökosit antijenleri arasındaki etkileşim tarafından düzenlenir. Embriyo, maternal ve paternal HLA-C sunar ve her iki haplotip de NK hücrelerine sunulur, bu da organizmalarına yabancı olan insan lökosit antijenini (HLA) tanıyacaktır. Reseptöre güçlü bir ligand olan iki tür HLA-C: C1 ve C2 vardır. Öte yandan, iki KIR haplotipi vardır: inhibitör olan A ve uyarıcı olan B. Reseptörler daha sonra AA, AB veya BB olabilir. Haplotip B’nin varlığı gebelik koruması sağlar ve yokluğu (KIR AA vakalarında) gebelik komplikasyonları riskini artırır.

Çalışmalar, maternal KIR haplotip A (KIR AA) için homozigot olduğunda, embriyo babadan HLA-C2 taşıyorsa, gebelik komplikasyonları riskinde artış olduğunu göstermiştir. Gelecekte, bu çalışmalar IVF uygulanacak çiftler için geçerli olabilir. Konuyla ilgili daha fazla çalışmaya hala ihtiyaç vardır ve bu testler, toplumsal kılavuzlara göre izlenmek üzere alıntılanmamaktadır.

Makrofajlar

Makrofajlar, maternal endometriyumdaki lökositlerin % 20-30’unu temsil eder ve sadece NK hücrelerinin arkasındaki en büyük ikinci gruptur. Makrofajlar, farklı biyolojik işlevleri yerine getirmek için belirli fenotiplerde farklılık gösterir ve iki alt gruba ayrılabilir: M1 ve M2. M1 makrofajları proinflamatuar ve antimikrobiyaldir, oysa M2 antiinflamatuvar fonksiyona sahiptir. Maternal ve fetal tolerans oluşması için daha fazla makrofaj, normal gebeliğin meydana gelmesi için gerekli immünsüpresif özelliklerle M2 alt tipine polarize edilir. Bu hücrelerin polarizasyonu M1 alt grubunu destekleyecek şekilde doğru şekilde gerçekleşmediğinde, arterlerin uygun olmayan şekilde yeniden şekillenmesi ve trofoblastik invazyon meydana gelir ve bu da daha yüksek düşük, preeklampsi ve erken doğum insidansına yol açar.

Düzenleyici T hücreleri

Düzenleyici T hücreleri (Treg), maternal immün toleransın korunmasında önemli bir rol oynayan bir T hücreleri alt popülasyonudur. Bu hücreler sunulan antijenler tarafından aktive edilir ve o andan itibaren T hücre alt tiplerinin farklılaşmasını belirleyecek sitokinler salgılar ve böylece bağışıklık tepkisini modüle eder. Salınan sitokinlere bağlı olarak T hücreleri, interlökin 10 eksprese eden ve konsepte bağışıklık toleransından sorumlu büyüme faktörü (TGF) veya otoimmünite ve gebelik kaybından sorumlu Th17 eksprese eden interlökinler 17, 21 ve 22’yi eksprese eden Treg hücrelerine farklılaşabilir. Treg hücreleri daha sonra agresif bir yanıt uygun olmadığında, tip 1 yardımcı (Th1) hücreleri inhibe etme yeteneğine sahip olarak yabancı antijenlere yanıtı düzenleyecektir.